การหลอม:
ให้ความร้อนโลหะเหนืออุณหภูมิวิกฤติและถือไว้ตรงนั้นเป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อให้โครงสร้างผลึกจัดเรียงตัวใหม่ภายใน.
โลหะจะเย็นลงอย่างช้าๆ, มักจะอยู่ในเตาเผา, หรือปล่อยให้เย็นตามธรรมชาติจนถึงอุณหภูมิห้องเมื่อสิ้นสุดการทำความร้อน.
ผลที่ได้คือเมล็ดข้าวถูกจัดเรียงใหม่, ความเครียดภายในลดลง, และความเหนียวและความเหนียวได้รับการปรับปรุง, แต่ความแข็งอาจลดลง.
การทำให้เป็นมาตรฐาน:
คล้ายกับการทำให้เป็นมาตรฐาน, แต่หลังจากถูกทำให้ร้อนถึงอุณหภูมิสูงแล้ว, อากาศเย็นลงเพื่อให้ได้โครงสร้างเกรนที่สม่ำเสมอยิ่งขึ้น.
กระบวนการนี้ส่งผลให้ละเอียดยิ่งขึ้น, เม็ดสม่ำเสมอมากขึ้นและปรับปรุงความแข็งแรงและความเหนียวของโลหะ.
การดับ:
การทำความร้อนโลหะให้สูงกว่าอุณหภูมิวิกฤติ จากนั้นทำให้โลหะเย็นลงอย่างรวดเร็วจนถึงตัวกลาง (มักจะเป็นน้ำ, น้ำมัน, หรืออากาศ).
การระบายความร้อนอย่างรวดเร็วส่งผลให้โครงสร้างผลึกแข็งตัวอย่างรวดเร็ว, ส่งผลให้โครงสร้างแข็งแต่เปราะ. ความแข็งเพิ่มขึ้นแต่ความเหนียวลดลง.
การแบ่งเบาบรรเทา:
หลังจากดับแล้ว, โลหะจะถูกทำให้ร้อนอีกครั้งที่อุณหภูมิต่ำลง (มักจะต่ำกว่าอุณหภูมิดับ).
ต่อเนื่องที่อุณหภูมินี้เป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อลดความเปราะที่เกิดจากการชุบแข็งโดยยังคงรักษาความแข็งไว้บางส่วนและเพิ่มความเหนียว.
การแบ่งเบาบรรเทาสามารถทำได้หลายครั้งตามความจำเป็นเพื่อปรับสภาพโลหะ.
ความแตกต่างระหว่างการทำให้เป็นมาตรฐาน, การหลอม, การดับและการแบ่งเบาบรรเทา
กระบวนการทำความร้อน:
การทำให้เป็นมาตรฐานและการหลอม: ทั้งสองวิธีเกี่ยวข้องกับการให้ความร้อนโลหะจนถึงอุณหภูมิที่กำหนดตามด้วยการทำความเย็นที่แตกต่างกัน. การทำให้เป็นมาตรฐานมักจะเกี่ยวข้องกับการทำความเย็นให้ช้าลงจนถึงอุณหภูมิห้องหลังการให้ความร้อน, ในขณะที่การหลอมเกี่ยวข้องกับการระบายความร้อนด้วยอากาศหลังการให้ความร้อนเพื่อให้ได้โครงสร้างเกรนที่สม่ำเสมอมากขึ้น.
การดับ: นี่คือกระบวนการให้ความร้อนโลหะที่อุณหภูมิสูงแล้วทำให้เย็นลงอย่างรวดเร็วในตัวกลางที่ทำให้โลหะแข็งตัวอย่างรวดเร็วจนเกิดเป็นโครงสร้างแข็งแต่เปราะ.
การแบ่งเบาบรรเทา: หลังจากดับแล้ว, โลหะจะถูกอุ่นและเย็นที่อุณหภูมิต่ำลงเป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อลดความเปราะบางที่เกิดจากการชุบแข็งและเพิ่มความเหนียวของโลหะ.
อัตราและผลของความเย็น:
การทำให้เป็นมาตรฐานและการหลอมเป็นกระบวนการทำความเย็นที่ค่อนข้างช้าเพื่อปรับปรุงโครงสร้างผลึกของโลหะ และลดความเครียดภายในเพื่อปรับปรุงความเหนียว.
การดับ, ในทางกลับกัน, เป็นกระบวนการทำให้เย็นลงอย่างรวดเร็วซึ่งส่งผลให้มีความแข็งเพิ่มขึ้นแต่ความเหนียวของโลหะลดลง.
การแบ่งเบาบรรเทา, ในทางกลับกัน, ปรับสมดุลความแข็งและความเหนียวด้วยการอุ่นซ้ำและควบคุมความเย็นหลังการดับ.
ผลกระทบและการใช้ประโยชน์:
การทำให้เป็นมาตรฐานและการอบอ่อนได้รับการออกแบบมาเพื่อเพิ่มความเหนียวและความเหนียวของโลหะ เพื่อให้ง่ายต่อการตัดเฉือนและเปลี่ยนรูป, และมักใช้เพื่อบรรเทาความเครียดภายใน, ปรับปรุงการจัดระเบียบของโลหะ, และลดความเปราะบาง.
การชุบแข็งใช้เพื่อเพิ่มความแข็งและความแข็งแรงของพื้นผิวของโลหะ โดยต้องแลกกับความเหนียวบางส่วน.
การอบคืนตัวใช้เพื่อปรับสมดุลความแข็งและความเหนียวของโลหะหลังการชุบแข็ง เพื่อให้ได้คุณสมบัติของวัสดุที่เหมาะสมกับการใช้งานจริงมากขึ้น.